Müzisyen Büşra Kayıkçı’nın yeni yapıtı “Bring The Light” 30 Nisan’da Deutsche Grammophon etiketiyle dijital platformlarda yayımlandı. Avrupa’nın en esaslı plak şirketlerinden olan Deutsche Grammophon’un yapıtını yayınladığı birinci Türk sanatçı olan Kayıkçı’yla hem projenin ayrıntılarını hem de öbür üretimleri üzerine konuştuk. Bring The Light’ın ortaya çıkış kıssasını anlatan Kayıkçı, “Pandemi hepimiz için başlarda karanlık bir periyottu ancak müzik yazmaya çalışmak bana ışık oldu. Müzik yapmak daima karanlığa ışık getirmenin bir yolu gerçekten” diyor.
“Bring The Light” isimli yeni yapıtınız Deutsche Grammophon etiketiyle dijital platformlarda yayımlandı. Klasik müzik sanayisi için hayli değerli olan bu Alman plak şirketinin birinci Türk sanatkarı oldunuz. Bu hayli heyecan verici olmalı. Pekala D.G. tarafından teklif nasıl geldi?
Pekala dahil olduğunuz bu Project XII nasıl bir proje? Bize biraz bunu anlatır mısınız?
Projet XII 2019 yılından bu yana sürdürülen bir proje. Her yıl ocak ayından aralık ayına kadar, her ay bir sanatkarın bir işini dijital platformlarda single olarak yayınlıyorlar. Daha sonra yıl bittiğinde kolektif bir iş olarak 12 yapıtlık bir plak yayınlıyorlar. Bu epey karma bir çalışma oluyor. İçinde neo-klasik, minimalist müzik olduğu üzere elektronik işler de var. Ben de teklifin akabinde onlara alternatif işlerimden gönderdim. Bu projede dünyanın her yerinden müzisyeni görmek mümkün oluyor. Üç yıldan bu yana da bu projeyi sürdürüyorlar. Şunun da altını çizmek gerekiyor ki bu aslında yeni jenerasyona yönelik, yeni bestelere, yeni kompozitörlere yönelik yapılan bir çalışma. Deutsche Grammophon artık yalnızca klasik müzik yayınlayan bir plak şirketi değil, çok uzun vakittir, çok kıymetli sanatkarlara da yer açmış. Bunlardan kimileri Agnes Obel, Moby, Christian Löffler… Yoluna da bu halde yoluna devam ediyor.
PANDEMİ YENİ BİR KEŞFE KAPI ARALADI
“Bring The Light” bize neler anlatıyor? Bilhassa karantina periyodunda ortaya çıkan bir eser olarak hayli umut verici bir ismi var.
TEKRARDA İNANÇ HİSSİ VAR
Turgut Uyar’ın “büyük bir şiirin ortasını yazdığı” söylenir. Sizin yapıtlarınızı dinlerken de neo-klasik biçimin bir getirisi olarak kimi tekrarlar duyuyoruz. Bir öykünün devamını dinliyoruz intibası uyandırıyor. Sizin zihninizde de bu türlü bir manası var mı?
Benim tekrarla olan epeyce önemsediğim bir ilgim var. Bunu uzun vakit evvel bir sanat galerisinde rastladığım bir heykeli incelerken keşfetmiştim. Sarmal formda, tıpkı şeyi tekrar eden hareketli bir heykeldi. Bunu izlemek bana bir inanç ve dinginlik hissi getirdi. Zira neyle karşılaşacağınızı biliyorsunuz. Beklenmedik bir sürpriz yok. Bir sonraki adımı biliyorsunuz. Bu da aslında hayatta gereksinim duyduğumuz itimat hissinin temelinde yatıyor. Şöyle düşünün; içinde kontrast yükselmeler barındırmaktansa daha çok çok sevdiği bir şeyi daima anlatan birisi üzere… Zati süratli yer değiştirmelerdense tekrar da önemsediğimiz bir sorundur. Öğrenirken tekrar etmek ya da ibretli bir olayı tekrar dinlemek bizi motive eder… Zira unuturuz, insan unutan bir varlık. Tekrarın tabiatını ve insanın üzerinde bıraktığı etkiyi seviyorum. Ben de dahil olmak üzere tüketmeye dayalı bir hayat yaşadığımız için galiba bu fikir beni hayli etkiliyor. Zira müzik de zati daima yenisi gelmesi beklenen bir şey. Dışarıda sizden daima yeni bir müzik bekleyen bir dünya var. Buna karşılık yayınladığınız işlerin içerisinde, söylemek istediğiniz şeyleri tekrar tekrar söylemek esnekliği bana kendimi epey güzel hissettiriyor. Yani en azından tekrar edilebilir olması ve tekrar hakkı vermek benim önemsediğim bir ayrıntı.
İLGİ VAR İCRACI YOK
Neo-klasik müziğin bilhassa Avrupa’da yükselen bir akım olduğu görülüyor. Bu akımın genç bir temsilcisi olarak Türkiye’de de bu müziğin görünür olmaya başladığını, karşılığını bulduğunu düşünüyor musunuz?
Şu an üzerine çalıştığınız yeni projeler var mı?
Pandemide çok sayıda eser çalıştım. Albüm olacak bir çalışma meydana geldi. Muhtemelen yerlere dayalı bir konsepti olacak. Ay sonunda Husus 42’yi dijital müzik platformlarında yayınlamayı planlıyorum. Bunun dışında da multidisipliner bir çalışma yürütüyorum. Bir iç mimar ve bir müellifle edebiyat, müzik ve tasarım yerinde şekillenen bir proje üzerine çalışıyoruz.
