Ağaçlarına bakım yaparken yorulmadığını ve kendisini hastalıklardan koruduğuna inandığını söyleyen Osman Erol, “Ben ağaç dikmeye, küçük yaşlarımdaki ağaç sevgisi ile başladım. Buradaki üzere dört tarlaya ağaç diktim. Kurudu, tekrar diktim. Bu köye yaşayanlar bir bağı yapamıyor. Ben bu türlü 5 bağ diktim. Artık de buradaki bağı diktim. Şu an buradaki aşılattım. Burası kırsal bölge olduğu için ekseriyetle badem ağacı diktim. Badem kuraklığa dayanıyor, öteki ağaçlar dayanamıyor. Dere kenarlarına badem ağaçlarını dikiyorum, bir mühlet sonra baktığımda büyümüş, ağaç olmuş” dedi.
Köyde yaşayan vatandaşlar tarafından ağaç dikmesinin takdirle karşılandığını belirten Erol, “Bugüne kadar 40 bin ağaç dikmişimdir, tahminen daha da fazlası vardır. Ben hiç yorulmam. Doğduğum tarihten beri yorulmam. Askerden geldiğimde en yoksul, en hastalıklı insan bendim. Ankara’da, Çankırı’da hastanelere gittim. Hiçbir derman bulamadılar. Ankara’da hastanede çıktığımda, ‘Rabbim ben bu kadar ağaç diktim ancak kederime deva bulamadım. Ben öleceğim lakin ağaçlarıma kim bakar’ dedim. Öldüğümde ağaçlarıma kim bakacak, bu ağaçlarıma kimse bakmaz. Ben köye döndüğümde hastalıktan kurtuldum. Ağaçlara daima bakıyorum, suyunu verip budamasını yapıyorum ve bir daha beni göremezsiniz diyorum. Benim testerem, bıçkım daima cebimdedir. Ben hiç üşenmem. Köylüler, ‘senin üzere köyde öteki kimse yoktur’ derler, daima beni tebrik ederler” diye konuştu.
Her yıl ağaç diktiğini belirten Erol, “Ben bir günde 500 badem ağacı dikerim. Kürekle dağlara dikerim, yere atıp bırakmam. Bunlara daima gidip bakar, denetim ederim. Bu biçimde kaç tane ağaç diktim. Her yıl dikerim, tekrar dikmeye devam ediyorum” biçiminde konuştu.
