Karaağaç Mahallesi’nde çiftçilik yapan Ahmet Sanrı, 2016 yılında kalp krizi geçirdi. Hastaneye kaldırılan Sanrı, 4 yıl süren tedavisinin akabinde 2020’de yapay kalp makinesine bağlı ömrünü sürdürmeye başladı. Sanrı, omzuna astığı çantasında bulunan makinesi ve bedeninden kalbine kadar ulaşan kabloları ile hayatını devam ettiriyor. Her gün 22 saatte 1 sefer yapay kalp makinesinin pillerini değiştiren Sanrı, gün içinde başta Karaağaç Mahallesi’ndeki dostları ile vakit geçirmek olmak üzere birçok aktiviteyi omzundaki çantası ile yapıyor. Sanrı, “Çantamı omzuma asınca ağaca da çıkarım merdivene de. Kâfi ki çantam omzumda olsun. Hayatıma bununla devam ediyorum ancak bu makine olmasaydı 2 yıllık ölüydüm” dedi.
Kalp krizinden sonraki süreci anlatan Ahmet Sanrı, “2016’dan 2020 yılına kadar hastanede tedavi uygulandı. Tedaviden sonra İstanbul’daki hekimlerim bana bu pilli yapay kalbi sağladılar. Nefesim yoktu, bedenim çok şişmişti. O denli bir günlere gelmiştim ki yarım saat sonra da 3-5 gün sonra da ölebilirsin. Bu doktorlarımdan Allah razı olsun, bana bu hayatı verdiler. 8 Temmuz’da da yapay kalbi takalı 2 yıl olacak. 2 yıldan beri çanta ile yaşıyorum” diye konuştu.
Sanrı, kalp nakli olmayı düşünmediğini belirterek, “Doktorlarımız artık kalp nakli olmamı söylüyor fakat ben istemiyorum. Zira geçen yıl enfeksiyondan ötürü 2-3 ay hastanede yattım. Tekrar olmasından korkuyorum. Ben buna alıştım, çantamla yaşamaya devam etmek istiyorum. Kalbimin makinesi çantamın içinde. Kalbimin içinde su motoru üzere bir motor, kan pompalıyor. Ekranında bedenimin istikrarı, kan akışı, tansiyonu üzere tüm kıymetleri görüyorum. Kıymetlerde oynama olunca hekimimle devamlı irtibat halindeyim. O da beni yönlendiriyor” dedi.
Kalp krizi geçirmeden evvel geçimini çiftçilikle sağladığını belirten Sanrı, “Çiftçilikle uğraşıyordum. Yapamadığım şey yok ancak doktorlarımın dediğine nazaran traktör sürmüyorum, bahçeciliği bıraktım. Tehlikeli olduğu için motosiklet kullanmıyorum. Bir de aşağıya eğildiğim vakit baş dönmesi oluyor. Onun için de eğilmiyorum lakin geriye kalan aktivitelerin hepsini yapabiliyorum. Yürümeme, konuşmama, gezmeme, yemek yememe hiçbir pürüzü yok. Her şeyi yapabiliyorum. Çantamı omzuma asınca ağaca da çıkarım, merdivene de. Kâfi ki çantam omzumda olsun. Hayatıma bununla devam ediyorum lakin bu makine olmasaydı 2 yıllık ölüydüm” diye konuştu.
Ahmet Sanrı, hayatının elektrik ve pillere bağlı olduğunu belirterek, “İlk vakitlerde yataktan kalkarken aklıma gelmiyordu, asılı kalıyordu zira kablosu karnımdan bedenime giriyor. Artık ne kadar uykulu olursam olayım gece uyandığımda elim çantama gidiyor. Çantamı alıp lavaboya gidiyorum. Artık alıştım, hiç sıkıntı gelmiyor. Ölünceye kadar da benimle birlikte olacak. Hayatım elektrik ve pile bağlı. 2 yıldır her gün 22 saatte 1 pillerini değiştiriyoruz. Hekimlerimiz 17-18 saat dediler ancak pillerim 22 saat dayanıyor. Ayrıyeten duş çantam var. Onu da taktığım vakit hiçbir yerinden su girmiyor. Her şeyimi rahatlıkla yapabiliyorum” diye konuştu
